Το 2012, σε ηλικία 23 ετών, μπήκα στο νοσοκομείο με έντονους κοιλιακούς πόνους και κατέληξα σε χειρουργική επέμβαση, όπου αφαιρέθηκε ένα τμήμα του παχέος εντέρου μου (45 cm) μαζί με έναν όγκο (αριστερή ημικολεκτομή).

Μετά από ένα μήνα ανάρρωσης στο νοσοκομείο και όλες τις απαραίτητες βιοψίες και εξετάσεις, μου ανακοίνωσαν πως ο όγκος ήταν ένα αδενοκαρκίνωμα σταδίου ΙΙ, 4,2 cm (μέγεθος καρυδιού μαζί με το κέλυφός του), ότι όλοι οι λεμφαδένες μου στην περιοχή φαινόντουσαν καθαροί και ότι η ομάδα των γιατρών πρότεινε έναν γύρο προληπτικής χημειοθεραπείας που θα διαρκούσε 6 μήνες.

Μου έδωσαν 3 ημέρες να αποφασίσω αν θα κάνω χημειοθεραπεία ή όχι (από τη στιγμή που μου ανακοίνωσαν την κακοήθεια), οπότε χωρίς να έχω αρκετό χρόνο να διερευνήσω τις επιλογές μου, είπα ναι στη χημειοθεραπεία, την οποία ξεκίνησα το Φεβρουάριος 2013 έως Ιούλιο 2013.

Από τη μέρα που έμαθα για τη διάγνωσή μου, κάτι μέσα μου με έκανε να αναρωτηθώ «Τι έκανε το σώμα μου να αναπτύξει καρκίνο σε τόσο μικρή ηλικία; Ποιοι είναι οι λόγοι και τι μπορώ να κάνω για να μην ξανασυμβεί ποτέ;».

Έτσι, ξεκίνησα να ψάχνω για απαντήσεις.

Διάβασε περισσότερα για το πώς εξελίχθηκε αυτή η εμπειρία στο άρθρο: Η ιστορία μου.